“En yakınım en uzağımdır “

Herakleitos

Evde annelerimizden sonra en çok vakit geçirdiğimiz , bize en çok benzeyen ama bir o kadar da benzemeyen “öteki”lerdir kardeşler.
Yaşamdaki en uzun ilişkilerden olan kardeşlik ilişkisi, niteliği ile paralel ölçüde çocukların ruhsal gelişiminde önemli bir rol oynar. Örneğin bir kardeşle büyümek dil gelişimine ve zihinsel gelişime doğrudan ya da dolaylı şekilde katkı sağlar.
Kardeşler arası ilişkiler; rol modeli olma, sosyal destek sağlama, güven, sıcak ve yakın ilişki geliştirebilme gibi olumlu özelliklerin gelişiminde önemlidir.
Kardeş ilişkisi sayesinde erken dönemde yaşanan sosyal etkileşim ve çocuğun bu etkileşim ile edindiği duygu düzenleme becerileri, gelecekteki ilişkilerin alt yapısını oluşturmaktadır. Asyada yetişen bir ağaç türü olan Kardeşkanı ( Ejderağacı, Dracaena draco ) koyu ve yapışkan reçinesi, yara iyileşmesinde kullanımı ve kanamayı durdurucu moleküller barındırmasıyla adeta kardeşliğe yapılabilecek tüm olumlu vurgulamaları somut anlamda bünyesinde barındırmaktadır. Dışardan taş parçasına benzese de aslında çok kolay kırılır. Tohumlar, kökler ve dallar aracılığıyla kurulan bağlantılar köklerimiz üzerinde dikey eksende büyüyen kendimize ve diğeriyle temas ederek yatayda genişleyerek inşa edilen kalabalık toplumsal yapıya benzetilebilir.
Kardeşler çoğu zaman birbirleriyle olan rekabetleri ile bilinse de kardeşlik doğum öncesi dönemden itibaren gelişen güçlü bir güven ve sevgi bağıdır. Bu bağ; çocukların kendilerini ve diğerlerini tanıyabilmelerine imkan sağlar.
Diğer yandan kardeş rekabeti ve kıskançlığı hayatın kaçınılmaz gerçeklerindendir. Kardeşler ebeveynin sevgi ve ilgisi için yarıştığında rekabet ve kıskançlık sahnedeki yerini alsa da önemli olan çocuğun kıskançlığı nasıl yaşayacağı ve bunun yetişkinlerce nasıl ele alınacağıdır.
Kardeş sosyal yaşamın ayrılmaz bir parçası , bazen oyun arkadaşı, bazen bakımını üstlenen kişi , bazen öğretmen bazen de çocuğun hayatında zorluk çıkaran kişidir. Bir taraftan “istilacı, hırsız” olan kardeşler diğer taraftan da insanlığın en temel yetisi olan merak etme ve düşünmeyi uyaran ve olgunlaştıranlardır.